Marcel Prins ter gelegenheid van de opening van de tentoonstelling Verbinding in Galerie Badweg 3, Bolsward. 29 oktober 2016.
Een strandwandeling met Tineke Porck.
Natuurlijk ben ik vereerd met het verzoek van Tineke om de tentoonstelling – nu getiteld Verbinding, maar eigenlijk Niets Concreet 2.0 – hier in deze mooie ruimte van Galerie Badweg 3 in Bolsward te openen. Twee bijzonder kleine, of veel beter: kleine bijzondere werken van Tineke hingen hier vorige maand samen met 57 andere in de ‘handzame’ internationale groepstentoonstelling ‘Miniscules’, gecureerd door Wilma Vissers.
Wij mochten haar werk op 31 oktober vorig jaar in ons Kunstlokaal №8 in Jubbega-Schurega presenteren in een fijne duo-tentoonstelling met de Friese kunstenaar – met fors Amsterdamse en New Yorkse verblijfservaring – Gjalt Walstra: ‘RUST en LICHT’. In mijn openingswoorden toen noemde ik hen, nogal brutaal, ‘kunstenaars van niks’. Dat deed ik bedachtzaam en weloverwogen. Nul en Zero. Niet de minste kunststroming waar Tineke’s werk schijnbaar concreet aan refereert.
Tineke’s atelier weerspiegelt haar ontwikkeling van het driedimensionale werk waarmee haar kunstenaarschap begon tot het abstract geometrische werk in het bijna platte vlak dat ze tegenwoordig maakt. Steeds subtieler gebruikt ze het materiaal tot het de rust uitstraalt die zij beoogt.
U, liefhebbers, u kunt allen heel goed zélf kijken en genieten van het hier fraai geëxposeerde werk. De relatief !! bescheiden afmeting en ‘afbeelding’ geven mij geen aanleiding tot langdradige iconografische uitweidingen, dus houd ik het kort, claim niet meer dan een luttele 5 minuten van uw genietbare kijktijd, en zo krijgt u de ‘overuren’, de rust en stilte die dit werk verdient.
Ik ga los met een gedicht van mijn bijzonder geliefde dichter/schrijver/essayist K. Schippers:
De invloed van matige wind op kleren
Ga je naar het strand? Mag ik
als je terug komt het zand
uit je schoenen voor
de bodem van mijn aquarium?
Ik citeer uit het begeleidende boekje bij de tentoonstelling vorig jaar in Jubbega:
“Een serie ontmoetingen tussen elementen, sporen die het leven verbeelden. Vlak, lijn, punt, dat zijn de basiselementen waarmee Tineke Porck een oneindig aantal beeldende mogelijkheden onderzoekt. Het vlak vult ze met gevoelige, handgetrokken lijnen parallel aan elkaar of elkaar kruisend. De afstand tussen de lijnen is van belang voor de beleving van het beeld. Soms zijn de verbindingen tot punten teruggebracht, de lijnen tot begrenzing. Zoekend naar de essentie, dat wat overblijft als je alle franje weglaat.”
Laat ik nog een liefde met u delen:
Pierre Kemp, uit zijn bundel Engelse Verfdoos
White XIV
Het wit, dat in de zon woont, glijdt
nu op de toppen van de vergulde halmen.
Nieuwe daglantarens komen wijd
en zijd gloeien rondom mijn talmen
en ik, hoe ouder, zo intenser lampomaan,
zie ’t nog eens met tweejarige ogenvreugde aan.
Goed, ik beloofde u een strandwandeling met Tineke:
Na een intens diepgravende ontdekkingsreis door Tinekes inspirerende Scheveningse atelier, september 2015 – haring op roggebrood achter de kiezen – maakten wij die bewuste stevige wandeling op het Wassenaarse strand. Dáár waar het haar allemaal ‘aangewaaid’ komt.
De bries in je oorschelp zet de juiste toon.
Na vloed tekent bij eb de terugtrekkende zee ribbels en lijnen,
laat schuimvlokken na.
Krabbetjes krabbelen schuinsmarcherend cursieven.
Zandwormen torenen hoopjes hoog en laag.
Messen liggen in gelid, touwen en touwtjes kronkelen.
Zouthout zwerft; uitgedreven.
Een rijk palet aan bijna monochrome structuren.
Uitgewaaid en tot rust.
Helmgras wuift ons uit.
Tot slot trakteer ik u op een dierbaar gedicht van Martin Bril:
1. Kunst
Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid
Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen
Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel
De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe
Hier moet u het mee doen. Geniet!
(foto © Henk Porck)
Kunstlokaal No8 