Open!

Goed nieuws:
De deuren van Kunstlokaal №8 gaan binnenkort van slot.

De duo-tentoonstelling

Flos Pol | Hein van Delft

was eerder gepland van 4 t/m 19 april 2020. Vanwege de corona-maatregelen hebben we de tentoonstelling uitgesteld en verplaatst naar 6 t/m 28 juni 2020.

Wij begrijpen uw kunst- en cultuurhonger na zoveel onthouding. Welkom dus. Maar helaas géén vernissage voor Flos Pol | Hein van Delft.

Nu Kunstlokaal №8 op 6 juni voorzichtig – streng hygiënisch – open gaat zijn wij genoodzaakt een zogenaamd tijdslot op de tentoonstelling aan te brengen. Met een aantal klikken wordt uw bezoekafspraak vastgelegd en bevestigd. Met de verruimde openingstijden bieden we iedereen royaal de ruimte.

Lockdown twentytwenty, Carrie Meijer

Wethouder cultuur en publieke gezondheid van Gemeente Heerenveen, Hans Broekhuizen, zal op 6 juni de eerste bezoeker zijn van de nieuwe presentatie en het eerste exemplaar van de bijbehorende publicatie in ontvangst nemen.

Ter gelegenheid van de officiële ingebruikname van het tijdslot en de opening van de tentoonstelling bieden wij exclusief de Tijdslotfoto’s (lockdown twenty twenty) van Carrie Meijer in A4 magazine te koop aan voor €10.

Als kroon op de feestelijkheid mag u aansluitend – met respect voor 1,5 meter – in de beeldentuin nagenieten met uw zelf meegebrachte picknick op één van de vijf terrasjes.

De tentoonstelling Flos Pol | Hein van Delft is te bezoeken van 6 t/m 28 juni 2020, woensdag t/m zondag, 12.00 tot 18.00 uur.

► Maak een afspraak

Henk Rusman en Josias Scharf

Tot en met 11 november

De wiskundige precisie van de ruimtelijke objecten van Henk Rusman in combinatie met de dynamische ritmiek in de schilderijen van Josias Scharf: cerebraal en fysiek. Cultuur en natuur, hoofd en hart. Allebei noodzakelijk.

 

 

Het openingsfeest was heerlijk en prachtig

Jubel!

Het openingsfeest op 4 augustus was heerlijk en prachtig, met zoveel belangstelling en zoveel vrienden.

Schrijver Hans Muiderman hield een boeiende voordracht:

Overpeinzing vooraf 

‘Denken doe je met je lichaam. Als je zit voltrekt het denken zich anders dan als je wandelt. En weer anders dan als je fietst of als je je al zittend verplaatst bijvoorbeeld in een trein. Als ik in de trein schrijf, zijn mijn teksten altijd licht van toon.

Veel inspiratie doe ik op als ik me verplaats. Maar als ik iets noteer omdat het me opvalt, doe ik dat natuurlijk in stilstand. 

Het schrijven zelf doe ik het liefst in een bijna absolute stilte, met ruim uitzicht en op een harde stoel. Na een paar uur schrijven ga ik wandelen. In geval van fictie schrijven gaat het verhaal dan verder in mijn hoofd. Een plot ontstaat altijd wandelend. Elk plot dat zittend ontstaat, kan later worden weggegooid.

Een reisverhaal maak ik nooit vlak nadat ik gereisd heb. Zou ik dat doen, dan werd ik journalist. Pas weken na het reizen begin ik te schrijven. Ik schrijf vanuit mijn herinnering.’

Na deze overpeinzing vertelde Hans Muiderman onder de titels Taal en Pseudo-stad over twee plekken in Friesland en vroeg zich af ‘hoe een plek omgaat met zijn verleden’.

Taal

Geke Postma-Postma heeft het Bildts dictee gewonnen, herinner ik me terwijl ik vanaf de Oude Bildtsedijk het land in kijk. Rechts een enorm gebouw met sierlijke letters op de gevel: Openbaar Lager Onderwijs Anno 1898. Wellicht leerden daar de kinderen het Bildts. Of juist niet, dat kan ook, wat je spreekt hoef je niet meer te leren….

Wil je de gehele tekst lezen? Stuur Hans een mail: hansmuiderman@hetnet.nl.

Vervolgens luisterden we naar de muzikale reis van Marcel Prins (geen familie, wel verwant) op viool, eerst buiten en daarna binnen.

Egbert de Jong verzorgde het geluid buiten en meerdere lieve gasten namen ons werk uit handen.

’s Avonds waren er onder andere smaakvolle hapjes van Met Tien aan Tafel en uitstekende geitenkaas van Doetie’s Geiten.

Het deel van de 61 kunstenaars dat niet op vakantie was, was hier, samen met kunstliefhebbers en goede vrienden en wie elkaar nog niet kende kent elkaar nu wel! Gelukkig hadden we de ruimte in de tuin, want de tentoonstellingsruimte zou hiervoor veel te klein zijn geweest. Iedereen genoot binnen van de rust en de muziek in de tentoonstelling en buiten van elkaar en het eten. Een samengaan van visuele en auditieve geneugten met smaak en emotie.

Zelfs het weer werkte mee: het was droog, warm maar niet tè heet. Last but not least waren daar Dagmar en Nienke, die ons hielpen met het inschenken van de glaasjes en alle verdere barwerkzaamheden.

Elke donateur dong mee naar een zelf uit te zoeken kunstwerk van Marcel of Birgit. De winnaar werd uit de ‘hoed’ getoverd door Marcel Prins (de violist dus).

Dankzij alle lieve donaties en hand- en spandiensten hebben we samen dit feest kunnen genieten.

We gaan huppelend door naar de volgende mijlpalen.

Foto’s: Anna, Henk Porck, Leo en Annette Cahn, Marian Bijlenga, Geertje Huisman, Pim Piët, Marcel Prins.

Een gezellige boel

bij de opening van de tentoonstelling van Hans Emmelkamp en Wianda Keizer.

Om 12:00 uur heerste nog een serene rust in het Kunstlokaal. Buiten was al duidelijk voelbaar dat dit de eerste warme dag van de lente zou worden. Feestelijk zonlicht bescheen de beelden van Wianda in de tuin.

Om 15:00 uur stroomde de tentoonstellingsruimte vol. Zó vol, dat er bijna geen beeld meer te zien was. Het werk van Hans Emmelkamp aan de wanden was, boven de hoofden, nog wel zichtbaar aanwezig.

Marcel opende de tentoonstelling met de woorden: “Welkom, fijn dat u hier bent. De alternatieven waren legio: het mooie weer had u kunnen weerhouden, de KunstRai trekt, waar bij diverse collega-galeriën werk is te zien van eerdere exposanten van Kunstlokaal №8, zoals Olaf Mooij, Anne Rose Regenboog, Tineke Porck, Marian Bijlenga, Eddy Stikkelorum. Om de hoek, op loopafstand, biedt Loof haar waren. Melklokaal sluit dit weekend met Abma en Bleeker. En vergeet de Ecokathedraal in Mildam niet! Morandi in Museum Belvédère is natuurlijk een gouden greep. Volgende week zullen twee werken van Hans er gehangen worden in één van de kabinetten.
Oprecht noodzakelijk is deze tentoonstelling van Keizer en Emmelkamp. Althans, dat vinden wij. De DERTIGSTE DUO!

Wianda kreeg het ‘eerste exemplaar’ van het boekje uitgereikt, waarna Hans het ‘tweede eerste exemplaar’ in ontvangst nam.

Kijken kan in elke taal: een geslaagde opening

de opening

De opening van de tentoonstelling De weg en de sporen, van Antón Hurtado en Marian Bijlenga, was een kakofonische samenspraak. De bezoekers droegen hun Spaanse steentje bij en legden het spoor van Spaans naar Nederlands en terug. Antón zelf gaf een toelichting op zijn werk, onderstreept door handgebaren. De goede verstaander haalde de kern er wel uit. Volgens Marian is nu de kijker aan de beurt.