51

Yumiko Yoneda | Johan van der Veen

Sereen en formeel

12 september t/m 4 oktober
open vrijdag t/m zondag, 12.00 tot 18.00 uur.

Yumiko Yoneda

1965, Matsue, Japan
Rijksuniversiteit Shimane, Matsue (Japan)
Jan van Eyck Academie, Maastricht
Woont en werkt in Den Haag

Sereen

Gegroepeerd in de ruimte kiezen de ronde vormen zachtaardig positie. Yumiko Yoneda plaatst haar beelden met afgewogen tussenruimten, personages in een compositie. Haar objecten vormt ze uit pretentieloos polystyreen, dat ze met de vingertoppen een tactiele huid geeft van gips en modelleerpasta. Rond en ovaal maar niet zuiver symmetrisch, zijn de witte of grijze sculpturen zowel delicaat als karaktervol. Ze stralen rust uit, zijn introvert en toch open.

Johan van der Veen

1950, Hoogeveen
Aki, Enschede
Woont en werkt in Hengelo

Formeel

Krachtig en beheerst verbeelden de tekeningen en schilderijen wetmatigheden in vorm en lijn. In dit werk onderzoekt Johan van der Veen het vierkant en de cirkel. In deze twee tegengestelde en evenwichtige vormen doet hij subtiele ingrepen met gegevens die in deze vormen besloten liggen. Omtrek, diagonaal, diameter, hoeken en curves maar ook kanteling, verschuiving en perspectief gebruikt hij als compositorisch materiaal. Uit deze formele werkwijze ontstaan beelden die vanzelfsprekend en in zichzelf besloten zijn, en tegelijk zeer uitgesproken.

Overzicht van de tentoonstelling

De opening

Wat was het een prachtige dag om de tentoonstelling van Yumiko Yoneda en Johan van der Veen te openen. Het weer precies goed, véél bezoek en verrassend hernieuwde en nieuwe ontmoetingen!

Foto’s 1, 3, 4 en 5: Martine Mees

Recensies

Bedrieglijke eenvoud

In de Friese Galerij, Leeuwarder Courant

Een fijn stuk door Gitte Brugman

Slow exhibition

Kunststukjes

Jurjen K. van der Hoek gaat los! Klik vooral onderaan op Keep reading.

https://jurjenkvanderhoek.tumblr.com/post/629592568140906496/slow-exhibition-in-kunstlokaal-no8

50

Kees van de Wal | Colin de Rover

Vorm en vrijheid

25 juli t/m 16 augustus 2020

Kees van de Wal

1967, Oirschot
Academie voor Schone Kunsten, Arendonk (B)
Woont en werkt in Zaltbommel

Vorm

Bevrijd van het kader wordt de vorm zichzelf en krijgt kleur, verkent grenzen, breekt open, omarmt. Kees van de Wal maakt vormen. Losgemaakt uit de schilderijen, waar ze oorspronkelijk ontstonden als abstracte landschapselementen, nemen ze krachtige gestalten aan. Ze schuiven over elkaar, smelten samen. Zoekend naar evenwicht vinden ze hun plaats en houding. Tegen de wand gaan ze relaties aan met elkaar en met de tussenruimte. Uitgesproken karakters.

Colin de Rover

1953, Perth (Australië)
Rietveld academie, Amsterdam
Woont en werkt in Orvelte

Vrijheid

Speelse assemblages uit metaal, opgebouwd uit gevonden industriële objecten en materialen, soms verzinkt of afgewerkt in frisse kleuren, vaak roestig als het is. Colin de Rover onderzoekt de mogelijkheden van driedimensionale abstractie. Een associatieve afwisseling van open en gesloten lineaire vormen ritmisch geordend door een vrije geest. Zijn karakteristieke sculpturen suggereren lyrische beweging, schijnbare gewichtloosheid, improvisatie en toeval. Dansend in de ruimte.

Overzicht van de tentoonstelling

De opening

Vorm, vent en vrijheid

Waar gaat het om in de kunst: vorm of vent?
Een schijnbare tegenstelling die ouder is dan wij allemaal. Uit de literatuurgeschiedenis: Ter Braak en Du Perron, redacteuren van Forum (literair tijdschrift 1932-1935), pleitten voor literatuur waar een persoonlijkheid uit sprak. Niet de vorm, maar de vent moest voorop staan.

In de periode daarvóór was men van mening dat het werk voorop moest staan, niet de maker en zijn persoonlijke keuzes. Om even de context te schetsen: in 1932 waren Hitler en Mussolini net aan de macht, in Rusland heerste Stalin, werelwijd was er een economische crisis. Het was 17 jaar na De Stijl, 16 jaar na de Eerste Wereldoorlog, 15 jaar na de Spaanse Griep en 8 jaar voor de Tweede Wereldoorlog.

Kees van de Wal maakte ooit geschilderde abstracties van landschappen. Daarin zijn de verschillende elementen: lucht, bos, de horizon opgebouwd tot een compositie in een vast kader. Op een dag bevrijdde Kees de vorm van zo’n landschapselement uit het kader. Zomaar, los, zonder verband hing het aan de wand. En was zichzelf.

Maar vrijheid, is dat: los van kaders?

Er is geen vrijheid in de zandwoestijn,
Al staan er nergens hekken, nergens palen.
Het is maar beter – als je vrij wilt zijn –
Om sierlijk door een labyrint te dwalen.
~ Gerrit Komrij

De werken van Kees heten Zonder titel, dus ze hebben geen naam, geen omschrijving, zijn los van betekenissen.

Een vorm kan niet zonder zijn omtrek: de grens tussen de vorm en de ruimte. Tussen wat is en wat niet is. Die omtrek, die grens, verandert onvermijdelijk in een nieuw kader. Soms ook letterlijk, dan gaat de vorm weer open.

Kees van de Wal dwaalt vasthoudend en consequent door zijn labyrint, stelt zich vragen: “wat als…” En maakt dan nieuwe vormen. Zo’n nieuwe vorm krijgt bij Kees van de Wal een titel mee als: Staande rechthoek met ontbrekende hoek rechtsonder in antraciet. Een omschrijving. Een betekenis. Kijk, daar is de vent.

Zonder vorm krijgt vrijheid geen kans.

Colin de Rover componeert beelden van deels gevonden ijzeren voorwerpen. Zijn atelier is een laboratorium – of ook een labyrint – vol van dingen die ooit getransformeerd worden tot iets nieuws. De vorm en het verleden van de voorwerpen vertellen een verhaal, dat Colin tot een originele, samengestelde vorm construeert: een persoonlijk visueel ‘denkbeeld’. Daarbij neemt hij de vrijheid om in een vorm iets anders te accentueren dan waarnaar de oorsprong van het ding verwijst. Die vrijheid maakt de vorm los van de conventie. We kijken mee, zien dat het beeld van alle kanten anders is en – belangrijk! – van alle kanten interessant is, en we ontdekken hoe vanuit een nieuw standpunt een nieuwe betekenis vorm krijgt.

Zonder vrijheid heeft vorm geen persoonlijkheid.

Vorm en vrijheid hebben elkaar nodig om van betekenis te zijn.

Een vorm heeft een vent nodig met een speelse geest.

Voorbereidingen

Recensie

“… Te mooi om waar te zijn”

Dat schreef Jurjen K. van der Hoek over de tentoonstelling van Kees van de Wal en Colin de Rover, Vorm en vrijheid. Een mooie beschouwing , die geplaatst werd In de Heerenveense Courant en in de Drachtster Courant.

https://jurjenkvanderhoek.tumblr.com/post/625607270119718912/het-mysterie-geordend-in-kunstlokaal-no8

49

Flos Pol | Hein van Delft

Wieren en wadden

6 t/m 28 juni 2020

Flos Pol en Hein van Delft, twee kunstenaars die in hun werk uitdrukking geven aan de kostbare en de nu zo kwetsbare natuur en het landschap.

We zien om ons heen hoe het landschap verandert onder druk van onze manier van leven, we zien in onze tuin hoe flora en fauna reageren op het klimaat. Flos en Hein observeren en onderzoeken ieder op hun eigen bescheiden wijze een van de grote kwesties van onze tijd: klimaatverandering. Flos richt zich op groeistructuren. Hein op de aarde.

Op de website van Hein van Delft:

In het werk wordt zijn woede en weemoed over de gevolgen van ons grenzeloos misbruik van de aarde omgezet in balans, schoonheid en verstilling.

Over Flos Pol, Noorderkrant:

De meeste van haar schilderijen, installaties en objecten lijken zélf stukjes natuur te zijn, in plaats van een precieze weergave van iets.

Hun betrokkenheid transformeren ze tot prachtig werk.

Flos Pol

1954, Haarlem
Hogeschool voor de Kunsten, Kampen, teken/schilderlessen
Woont en werkt in Kloosterburen

Wieren

Wieren drijven waaierend als sluiers op het water, blijven achter op het wad. Flos Pol herschept die natte wereld van algen, grassen en micro-organismen in verf. Groenen, gelen, bruinen en zwarten vloeien over het vlak. De vormen bewegen alsof ze eerder ontstaan zijn dan gemaakt. Uitbotten, groeien, bloeien en verwelken vindt evenzeer plaats op papier als buiten. Aangespoelde plastic draden spelen mee in die schoonheid en onthullen tegelijkertijd de wrange realiteit, de noodzaak van natuur.

Hein van Delft

1951, Tilburg
Van Hall Larenstein, Velp
Woont en werkt in Amsterdam

Wadden

Gebarsten grond, de barsten gevormd in een regelmatig maar niet strak geometrisch patroon. Hein van Delft maakt en laat ontstaan.

Hij werkt met de natuurlijke eigenschappen van de klei om abstracte, verstilde miniatuurlandschappen te vormen. Ingekaderde, tactiele, geelgrijze velden met hier en daar een rechte lijn. Rust en ruimte van het wad is voelbaar aanwezig. In het werk sublimeert hij zijn woede en weemoed over de gevolgen van ons grenzeloos misbruik van de aarde. Schoonheid en troost komen ervoor in de plaats.

Werken

een kleine selectie

Flos Pol, Zonder titel, acrylverf op linnen

Hein van Delft, Footprints, Waddenklei en ijzerdraad op ecoboard

Flos Pol, Zonder titel, acrylverf op aquarelpapier

Flos Pol, Verbinden, acrylverf op 300 gr aquarelpapier

Opening

Helaas géén normale vernissage voor Flos Pol | Hein van Delft. Toen Kunstlokaal №8 op 6 juni voorzichtig – streng hygiënisch – open ging waren wij genoodzaakt een zogenaamd tijdslot op de tentoonstelling aan te brengen en bezoekers te vragen een afspraak vast te leggen. Met de verruimde openingstijden – woensdag t/m zondag, 12.00 tot 18.00 uur – boden we iedereen royaal de ruimte.

Wethouder cultuur en publieke gezondheid van Gemeente Heerenveen, Hans Broekhuizen, heeft op 6 juni de tentoonstelling geopend.

Special

Ter gelegenheid van de officiële ingebruikname van het tijdslot en de opening van de tentoonstelling exclusief de Tijdslotfoto’s (lockdown twenty twenty) van Carrie Meijer in A4 magazine voor €10.

In de pers

Recensies

Leeuwarder Courant
Gitte Brugman
13 juni
(klik afbeelding links)

Heerenveense Courant
Jurjen K van der Hoek
9 juni

De Moanne
Dirk van Ginkel
29 april

48

Carrie Meijer
Ies Schute

Twee meester-illuminatoren*

Monnikenwerk van Carrie Meijer en vertellingen van Ies Schute.

1 t/m 9 februari 2020 verlengd t/m 16 februari

*vrij naar Orhan Pamuk Ik heet Karmozijn

Carrie Meijer

Monnikenwerk

Een intrigerend patroon vult het papier. Carrie Meijer tekent met rotringpen. Toegewijd als een monnik volgt ze minutieus het lijnenspel, dat is ontstaan door eerdere handtekeningen met behulp van de computer te transformeren. Het zwart van de inkt en het witte papier verbinden zich tot geometrische structuren in ritmische variatie. Door die afwisseling in de compositie, het handschrift en de textuur van het papier toont het werk zich levendig en geraffineerd, met een verrassende diepte.

Ies Schute

Vertellingen

Structuren, kleur, planten, een dier dat steeds opduikt, gestaltes, teksten. Ies Schute onderzoekt en vertolkt het bestaan. Ze brengt voorwerpen, teksten en foto’s die ze tegenkomt samen. Gaandeweg worden verbanden voelbaar in kleur, vorm en tijd. Als in een dagboek noteert ze de motieven die op deze manier betekenis krijgen. Het werk ontstaat door te doen. Een stroom van geschilderde beeldfragmenten op papier, als filmstills in de tijd, met een lading die de energie van het moment weerspiegelt.

De opening

NO WORDS

Woorden die vandaag gelden kunnen morgen anders zijn.

Ik heet Marcel en vandaag open ik niet met zóveel woorden deze tentoonstelling…. Lees de woorden die hierop volgen

Boekje van deze tentoonstelling

>bestellen

In de pers

Heerenveense Courant, 4 februari 2020

Aandachtige duotentoonstelling bij Kunstlokaal No.8

De schrijver van het boekje bij de duo-tentoonstelling op dit moment in Kunstlokaal No.8 heeft gelijk… Lees meer.
Jurjen K. van der Hoek

Leeuwarder Courant, vrijdag 7 februari 2020

Uitersten

Bij Kunstlokaal No. 8 in Jubbega is een kortlopende, maar spannende expositie te zien. In de gezamenlijke presentatie van Ies Schute en Carrie Meijer komen uitersten mooi samen.
Dirk van Ginkel

44

Ilse Brul | Marco Goldenbeld

Werveling en torsie

1 t/m 10 juni 2019

Ilse Brul

1972, Enschede. Opleiding Hogeschool voor de kunsten Arnhem en Katholieke Universiteit Nijmegen. Woont en werkt in Groningen.

Werveling

Een luchtig tafereel van kleurvlekken, structuren en lijnen vormt het uitzicht. Ilse Brul wandelt in de duinen, op het wad en in de bergen. De zintuiglijke herinneringen aan het geluid van de vogels en de wind, de sensatie van zonlicht en warmte, kou en begroeiing, harde ribbelige rotsen, spiegelend vochtig zand en zacht gewas vertaalt ze in verf als een sprankelend, abstract nieuw landschap rijk aan kleur en beweging, klaar om vrij in rond te struinen.

Marco Goldenbeld

1957, Utrecht. Opleiding Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam. Woont en werkt in St. Jacobiparochie.

Torsie

Als een danser staat het beeld op één punt, klaar om te gaan zweven. Marco Goldenbeld maakt zware stalen vormen licht. Opgebouwd uit gebogen driehoekige elementen strekken ze zich uit naar de hemel, terwijl ze de ruimte tegelijkertijd omvatten. De combinatie van soepele en strakke, scherpe en ronde lijnen geeft de beelden spanning. Ze balanceren in de suggestie van een moment in een strakke choreografie, uiterst geconcentreerd, energiek en krachtig.